Ιστορία της Ε.Ε.

Αναδρομή στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

1950

Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ρομπέρ Σουμάν, προτείνει να τεθεί ο άνθρακας και ο χάλυβας στη Δυτική Ευρώπη, κάτω από κοινή διαχείριση. Στις 9 Μαΐου  1950 παρουσιάζει σχέδιο για στενότερη συνεργασία, η οποία και είναι η αρχή της Ευρωπαϊκής συνεργασίας.

1951

 Πραγματοποιείται στο Παρίσι σύσκεψη με σκοπό τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας. Η Γαλλία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και η Γερμανία συμμετέχουν στη σύσκεψη παράλληλα με έξι χώρες παρατηρήτριες (ΗΠΑ, Καναδάς, Δανία, Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο και Κάτω Χώρες). Οι Έξι (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες) υπογράφουν τη Συνθήκη των Παρισίων για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ).

1957

Υπογράφονται στη Ρώμη από τους ίδιους έξι, οι Συνθήκες για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας , που πλέον αναφέρονται ως οι Συνθήκες της Ρώμης. Υπογράφονται επίσης τα πρωτόκολλα περί των προνομίων και ασυλιών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και περί του καθεστώτος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

1958

Έναρξη της ισχύος των Συνθηκών της Ρώμης. Οι Κοινότητες ΕΟΚ και ΕΥΡΑΤΟΜ εγκαθίστανται στις Βρυξέλλες. Η Συνέλευση και το Δικαστήριο είναι κοινά και για τις τρεις Κοινότητες. Οι Έξι αποφασίζουν τη σύσταση Επιτροπής Μόνιμων Αντιπροσώπων (COREPER) για την προπαρασκευή των εργασιών των Συμβουλίων. Το Συμβούλιο διορίζει τα μέλη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ). Στις Βρυξέλλες διεξάγεται συνεδρίαση για τη συγκρότηση της ΟΚΕ, όποτε και η Συνέλευση θεσπίζει τον κανονισμό της. Τίθεται σε ισχύ η Ευρωπαϊκή Νομισματική Συμφωνία.

1962

Το Συμβούλιο εκδίδει τους πρώτους κανονισμούς για την κοινή γεωργική πολιτική (ΚΓΠ) που έχουν καταρτισθεί για τη θέσπιση ενιαίας αγοράς γεωργικών προϊόντων και οικονομικής αλληλεγγύης μέσω ενός Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ).Μειώνονται κατά 50% σε σχέση με το επίπεδο τους του 1957 οι δασμοί για τα γεωργικά προϊόντα στις συναλλαγές μεταξύ των κρατών μελών.

1968

Αρχίζει να ισχύει η τελωνειακή ένωση. Οι έχοντες παραμείνει εν ισχύ δασμοί στο ενδοκοινοτικό εμπόριο καταργούνται 18 μήνες μετά από ότι προέβλεπε στη συνθήκη της Ρώμης και θεσπίζεται το κοινό δασμολόγιο σε αντικατάσταση των εθνικών δασμολογίων στο εμπόριο με τα υπόλοιπα κράτη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εορτάζει τη 10η επέτειό του. Μεγάλος αριθμός εκπροσώπων των κοινοτικών οργάνων, των κυβερνήσεων και των ανωτάτων δικαστηρίων και ιδίως των διοικητικών, των κρατών μελών συμμετέχουν στην επίσημη συνεδρίαση που πραγματοποιείται με την ευκαιρία αυτή. Αυτό δίνει έναυσμα για συζήτηση όσον αφορά την ανάγκη να καταστεί ο κοινοτικός θεσμικός μηχανισμός δημοκρατικός, να ενισχυθεί και να διευρυνθεί, να εξασφαλισθεί το μέλλον της Ευρατόμ και να εγκαθιδρυθεί στενή συνεργασία στον νομισματικό τομέα.

1972

Το Συμβούλιο εκδίδει ψήφισμα βάσει γενικής επισκόπησης της Επιτροπής για τους όρους υλοποίησης του πρώτου σταδίου της οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Τίθεται σε λειτουργία το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ), όπως αναμορφώθηκε με την απόφαση του Συμβουλίου του Φεβρουαρίου 1971. Διενεργείται δημοψήφισμα στη Δανία και την Ιρλανδία  για την ένταξη τους στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Η πλειοψηφία των πολιτών τάσσεται υπέρ της προσχώρησης. Αντίθετα, το δημοψήφισμα στη Νορβηγία δείχνει πως η πλειοψηφία των πολιτών είναι κατά της προσχώρησης. Τέλος, το Ηνωμένο Βασίλειο επικυρώνει τις πράξεις προσχώρησής του στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες.

1974

Οι ηγέτες των 9 πλέον κρατών μελών, αποφασίζουν τη διενέργεια Ευρωεκλογών με άμεση και καθολική ψηφοφορία και ιδρύουν το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης.

1979

Διενεργούνται οι πρώτες εκλογές για την εκλογή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητεί  και τελικά υπογράφει τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων του «Γύρου του Τόκιο» και σύνολο προτάσεων της Επιτροπής για την εμπορική πολιτική.

1981

Οι Κάτω Χώρες αναλαμβάνουν την προεδρία του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Η Ελλάδα γίνεται το 10ο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

1986

Η Ισπανία και η Πορτογαλία προσχωρούν στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες την 01 Ιανουαρίου του 1986. Η Ευρωπαϊκή σημαία, που υιοθετείται από τα όργανα της Κοινότητας, υψώνεται για πρώτη φορά μπροστά από το κτίριο Berlaymont υπό τη μουσική υπόκρουση του ευρωπαϊκού ύμνου. Υπογράφεται η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη που αίρει όλα τα εμπόδια για το ελεύθερο εμπόριο και αυξάνει τις Εξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

1992

Υπογράφεται η συνθήκη του Μάαστριχ. Η συνθήκη αυτή θέσπισε τους κανόνες που θα οδηγούσαν στο ευρώ, οριοθέτησε τους όρους συνεργασίας στις εξωτερικές υποθέσεις που αφορούν στην ασφάλεια και θεσπίζει επίσης τη διαδικασία συναπόφασης των νόμων της Ένωσης μεταξύ Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου Υπουργών.

1993

Το Συμβούλιο επιβεβαιώνει ότι η προσχώρηση της Αυστρίας, Φινλανδίας, Σουηδίας και Νορβηγίας θα ολοκληρωθεί έως το 1995 και διαβεβαιώνει τις συνδεδεμένες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ότι θα καταστούν πλήρη μέλη μόλις συγκεντρώσουν τους απαιτούμενους πολιτικούς και οικονομικούς όρους. Τίθεται σε ισχύ η ενιαία αγορά που μεταφράζεται σε ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων εμπορευμάτων και κεφαλαίων εντος Ε.Ε.

1995

Τίθεται σε ισχύ η συμφωνία του Σένγκεν και καταργούνται οι έλεγχοι στα σύνορα των κρατών μελών.  Η Αυστρία, η Φινλανδία και η Σουηδία γίνονται μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

1997

Υπογράφεται η Συνθήκη του Άμστερνταμ που μεταρρυθμίζει τη λειτουργία των θεσμικών οργάνων και θέτει τις βάσεις για την ευρωπαϊκή πολιτική απασχόλησης.

1999

Θεσπίζεται το ευρώ αρχικά για μόνο εμπορικές και χρηματοπιστωτικές  συναλλαγές. Η Αυστρία, το Βέλγιο, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες, η Πορτογαλία και η Ισπανία το υιοθετούν ως επίσημο νόμισμά τους.

2000

Πραγματοποιείται Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη Νίκαια της Γαλλίας όπου και υπογράφεται η συνθήκη της Νίκαιας που ανοίγει το δρόμο προς τη μεγάλη διεύρυνση της Ε.Ε. και εισάγει νέους κανόνες ψηφοφορίας. Το Συμβούλιο εγκρίνει την ευρωπαϊκή κοινωνική ατζέντα και εξετάζει ζητήματα σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και άμυνας, την καινοτομία και τη γνώση στην Ευρώπη, τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών, την ασφάλεια και την υγεία των καταναλωτών, τη θαλάσσια ασφάλεια, το περιβάλλον, τις υπηρεσίες κοινού συμφέροντος, την ασφάλεια ανεφοδιασμού όσον αφορά ορισμένα προϊόντα, την ελευθερία, την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη, τον πολιτισμό, τις εξόχως απόκεντρες περιοχές και τις εξωτερικές σχέσεις. 

2002

Το ευρώ γίνεται το μοναδικό νόμισμα στα δώδεκα συμμετέχοντα κράτη μέλη, καθώς η περίοδος διπλής κυκλοφορίας φτάνει στο τέλος της.

2004

Προσχώρηση της Εσθονίας, της Κύπρου, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Μάλτας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Σλοβακίας, της Σλοβενίας και της Τσεχίας. Υπογράφεται από τους αρχηγούς των κρατών η Συνθήκη για την θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης. Δεν τίθεται σε ισχύ γιατί απορρίπτεται με δημοψήφισμα από την Γαλλία και την Ολλανδία.

2007

Η Βουλγαρία και η Ρουμανία, προσχωρούν στην ΕΕ, ανεβάζοντας έτσι τον συνολικό αριθμό των κρατών μελών σε 27. Η Κροατία, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και η Τουρκία είναι επίσης χώρες υποψήφιες για προσχώρηση.

2009

Τίθεται σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας. Διατηρεί την ουσία του Ευρωπαϊκού Συντάγματος και μεταρρυθμίζει τη λειτουργία της Ένωσης. Διευκρινίζει τα όρια των αρμοδιοτήτων της Ένωσης, θεσπίζει τη νομοθετική πρωτοβουλία των πολιτών, αυξάνει την επιρροή των εθνικών κοινοβουλίων και προσφέρει τη δυνατότητα σε όσα κράτη το επιθυμούν, να προσχωρούν σε ενισχυμένες συνεργασίες μεταξύ τους. Τέλος, δίνει νομική ισχύ στον χάρτη των θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.

2011

Το Ευρωπαϊκό συμβούλιο εγκρίνει την ένταξη της Κροατίας το Δεκέμβριο του 2011. Μετά τη θετική έκβαση του δημοψηφίσματος, το 2013 η Κροατία αναμένεται να γίνει το 28^ο κράτος-μέλος, αφού ολοκληρωθούν οι επικυρώσεις που απαιτούνται από το ΕΚ.

Πηγές: 1)http://europa.eu
         2) Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Γραφείο Ενημέρωσης στην Ελλάδα: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο  κοντά στους πολίτες(Ενημερωτικό Φυλλάδιο) .